آبسهٔ مقعد
بررسی اجمالی

آبسه مقعدی (Anorectal abscess) هنگامی اتفاق می افتد که حفره ای در مقعد پر از چرک شود که باعث درد شدید، خستگی، ترشحات مقعدی و تب می شود و در بعضی موارد آبسه مقعد می تواند منجر به فیستول مقعد دردناک شود این اتفاق زمانی می افتد که آبسه خوب نشود و روی سطح پوست باز شود.

* اگر این آبسه بهبود نیابد می تواند درد زیادی ایجاد کند و ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.

چه عواملی باعث آبسه مقعدی می شود و چه کسانی در معرض خطر هستند؟

غده مقعدی مسدود شده، عفونت مقاربتی (STI) یا شکاف مقعدی آلوده می تواند باعث آبسه مقعد شود که برخی دیگر از عوامل خطر عبارتند از:

کودکان نوپا یا کودکانی که سابقه شکاف مقعدی دارند (پارگی اسفنکتر مقعدی) نیز بعداً در معرض خطر بیشتری برای ایجاد آبسه مقعدی هستند که چنین شکاف های مقعدی ممکن است در کودکانی رخ دهد که سابقه یبوست دارند.

 

آبسهٔ مقعد

علائم آبسه مقعدی چیست؟

ضربان و درد مداوم در ناحیه مقعد احتمالاً یکی از رایج ترین علائم آبسه مقعد است که بلافاصله قابل مشاهده است که درد معمولاً همراه با تورم در ناحیه مقعد و درد بیشتر در حین حرکات روده است.

سایر علائم رایج عبارتند از:

  • یبوست
  • ترشح یا خونریزی مقعدی
  • تورم یا حساسیت پوست اطراف مقعد
  • خستگی

برخی از افراد ممکن است احساس کنند که یک لکه یا گره قرمز، متورم و لطیف در لبه مقعد است و همچنین تب و لرز می تواند در نتیجه عفونت ایجاد شود و یا ممکن است خونریزی مقعدی یا علائم ادراری مانند مشکل ادرار داشته باشید.

آبسه مقعدی نیز ممکن است در عمق راست روده رخ دهد و اغلب در کسانی که بیماری های التهابی روده دارند که این می تواند منجر به ایجاد درد یا ناراحتی در ناحیه شکم شود. در کودکان نوپا علائم دیگری غیر از علائم ناراحتی یا درد وجود دارد که ممکن است باعث تحریک پذیری کودک شود و یک توده یا ندول نیز ممکن است در اطراف ناحیه مقعد قابل مشاهده یا احساس باشد.

چگونه آبسه مقعدی تشخیص داده می شود؟

غالباً از طریق معاینه فیزیکی تشخیص داده می شود که پزشک ناحیه مربوط به ندولهای مشخص را بررسی می کند و همچنین درد، قرمزی و تورم در ناحیه مقعد را بررسی می کند. در بعضی از افراد ممکن است هیچ نشانه ای از آبسه در سطح پوست اطراف مقعد آنها دیده نشود که پزشک در عوض از ابزاری به نام آندوسکوپ برای دیدن داخل کانال مقعد و راست روده پایین استفاده می کنید. گاهی اوقات ممکن است آبسه عمیق تر از آنچه ممکن است دیده شود پس برای بهتر دیده شدن MRI یا سونوگرافی تجویز می شود.

برای اطمینان از اینکه بیماری کرون یک عامل موثر نیست ممکن است آزمایشات بعدی لازم باشد که در این موارد ممکن است آزمایش خون، تصویربرداری و کولونوسکوپی لازم باشد که در طی کولونوسکوپی، پزشک شما از یک محدوده روشن و انعطاف پذیر برای بررسی روده بزرگ استفاده می کند.

 

آبسهٔ مقعد

درمان

آبسه مقعدی به ندرت و بدون درمان از بین می رود و معمول ترین و ساده ترین روش درمانی تخلیه چرک توسط پزشک توسط ناحیه آلوده است که این کار را می توان معمولاً در مطب پزشک انجام داد. پزشک شما از دارو برای بی حس کردن منطقه استفاده می کند و هرگونه فشار ناراحت کننده ای باید برطرف شود و به بافت اجازه می دهد تا به طور مناسب ترمیم شود.

اگر آبسه مقعدی درمان نشود به فیستول مقعدی دردناکی تبدیل می شود که ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. براساس انجمن جراحان روده بزرگ و رکتال آمریکا (ASCRS) در حدود 50 درصد افرادی که دارای آبسه مقعد هستند در نهایت دچار فیستول مقعد می شوند که در واقع فیستول یک دهانه غیرطبیعی در پوست نزدیک مقعد است و به طور کلی برای رفع آن نیاز به جراحی می باشد.

در صورت وجود آبسه مقعدی بسیار بزرگ  ممکن است نیاز به جراحی باشد که در برخی موارد ممکن است از کاتتر استفاده شود تا مطمئن شوید آبسه به طور کامل تخلیه می شود. آبسه هایی که تخلیه شده اند معمولاً باز می مانند و نیازی به بخیه ندارند پس اگر مبتلا به دیابت یا سیستم ایمنی به خطر افتاده هستید ممکن است پزشک از شما بخواهد چند روزی در بیمارستان بمانید تا مراقب هرگونه عفونت باشید.

پس از جراحی توصیه می شود حمام های گرم نداشته باشید و نشستن در آب گرم به کاهش تورم و تخلیه بیشتر آبسه کمک می کند. در صورت داشتن سیستم ایمنی به خطر افتاده یا گسترش عفونت ممکن است پزشک آنتی بیوتیک تجویز کند.

راه های جلوگیری از آبسه مقعدی

درباره چگونگی پیشگیری از آبسه مقعد اطلاعات زیادی شناخته نشده است اما مراحلی وجود دارد که می توانید انجام دهید از جمله:

  • محافظت در برابر بیماری های مقاربتی و درمان سریع برای هرگونه عفونت مهم است.
  • استفاده از کاندوم به ویژه در حین رابطه جنسی مقعدی در جلوگیری از STI که ممکن است باعث آبسه مقعد شود کلیدی است.
  • بهداشت و تمیزی مناسب در ناحیه مقعد یک محافظ مهم برای کودکان و بزرگسالان است.

 

منبع : www.healthline.com

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *